BUURTGENOTEN
Op deze pagina kunt u verhalen lezen van/over buurtgenoten. Wilt u zelf uw verhaal kwijt, dan kunt u het sturen naar gradaoortwijn@hotmail.com
Maart 2018, sprookjesachtig huwelijk
In maart zijn André Kok en Katinka op een sprookjesachtige wijze naar de huwelijksceremonie gereisd. Veel geluk aan dit kersverse echtpaar toegewenst die tegenwoordig woonachtig zijn aan Nekkerweg 85.
augustus 2015, Buurtbewoners in de krant
Beste buren,
Wij zijn Inge en Bart Tishauser, wonen aan de Zuiderweg 60 en hebben iets wat wij graag met u willen delen.
2013 is voor ons een spannend jaar met grote plannen. Wij gaan namelijk in november 2013 de marathon van New York gaan hardlopen. Een plan waar hard voor getraind wordt en dat zal u vast niet ontgaan zijn. Enkele keren per week trainen we in de mooie Beemster.
MAAR wat is er mooier dan door het bereiken van persoonlijke prestaties ook nog iemand te helpen?
U heeft het goed gelezen, het plan is om deze 42,195 kilometer niet alleen voor onszelf te lopen, maar ook voor het goede doel. Wij gaan namelijk lopen voor Stichting KiKa; kinderen kankervrij. Momenteel geneest 75% van de kinderen met kanker. Dat is niet genoeg! KiKa wil de stap zetten naar 95%. Dat kan met de bouw van Het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie.
Wij staan voor de uitdaging van een marathon en hebben ons verplicht om minimaal€5.500 per persoon op te halen. Een enorm bedrag, maar door vele (kleine) giften moet het lukken om dit te bereiken. Daarom willen wij u vragen om ons te helpen dit plan te verwezenlijken en om de vele kinderen die tegen kanker strijden te helpen. En ook het onderzoek dat nog steeds nodig is te ondersteunen.
Ben u enthousiast geworden over onze uitdaging? Steun en sponsor ons via het sponsorformulier. U ontvangt een binnenkort een formulier in de brievenbus of u kunt er een aanvragen via ingetis@hotmail.com.
Met vriendelijke groeten,
Inge & Bart Tishauser
Mirella de Kock
Ik ben Mirella de Kock en zit ik het tweede jaar van de opleiding Engineering, Design en Innovation van de Hogeschool van Amsterdam. Deze studie komt het meeste overeen met de oude HTS werktuigbouwkunde. Afgelopen jaar ben ik gevraagd om mee te doen aan de Shell Eco-marathon.
Wat is de Shell Eco-marathon?
Het doel van de race is om zo ver mogelijk te rijden met zo min mogelijk brandstof.
Er zijn twee verschillende klassen: de prototype klasse en de urbanconcept klasse. De prototype klasse is voor voertuigen die gericht zijn op de toekomt en de urbanconcept klasse heeft voertuigen die meer op de alledaagse auto’s lijken. Zelf doe ik mee in de prototype klasse. De klassen zijn onderverdeeld in verschillende vormen van aandrijven. Dat kan met een verbrandingsmotor waarbij de brandstof benzine, diesel, GTL of biobrandstof is of met een elektromotor waarbij de elektriciteit komt uit zonne-energie, uit een batterij of wordt opgewekt met een brandstofcel uit waterstof. Met ons team houden we ons bezig met het laatste en we streven er naar om 1 op 2000 te kunnen rijden.
Voor het eerst wordt de race gehouden in Nederland. Het gaat dit jaar plaats vinden in Rotterdam om de Ahoy en hierdoor wordt er voor het eerst gebruik gemaakt van een stratencircuit. Dit jaar wordt het evenement voor de 28ste keer georganiseerd door Shell. De Shell Eco-marathon daagt elk jaar studenten van over de hele wereld uit om een voertuig te maken wat zo zuinig mogelijk rijdt. In 2012 neemt een recordaantal van zeventien Nederlandse teams deel. Van 16 tot 19 mei bent u welkom om mijn team en de andere teams te komen bekijken.
Verder informatie kunt u vinden op www.het-lab.com
Verslag van de Shell Eco-marathon:
Op maandag 14 mei zijn we met een groep van 19 mensen richting Rotterdam gegaan om deel te nemen aan de Shell Eco-marathon. Maandag hebben we onze tenten opgezet en het paddock ingericht. Dinsdag was keuringdag. Deze dag bestaat uit heel veel wachten. Vooraf zijn er allemaal regels opgesteld waaraan de auto moet voldoen en dat wordt door medewerkers van Shell getest. Alle tests zijn erg streng en daarom is het handig om van te voren al een aantal dingen zelf te testen. Als er wat afgekeurd wordt moet je, na het repareren, weer achteraan in de rij aansluiten. Na acht uur waren we eindelijk door de keuring heen en geloof het of niet dit is een snelle tijd.
Het doel wat we van te voren wilden halen was 2000km/l. De Shell heeft op woensdag en donderdag een paar uur ingelast waarin we kunnen testrijden. Na de testrit van woensdag bleek dat de stuurinrichting niet goed werkte en om niet gediskwalificeerd te worden moesten dit opgelost worden. Gelukkig lukte dit en lukte het ons ook om tijdens de testrit van donderdag 10 rondes te maken. Het is belangrijk dat je 10 rondes afgelegd binnen 39 minuten. Alleen als je dit lukt heb je een geldige score. Als je dan ook nog een hogere score neerzet dan 1 op 1500 dan mag je de komende drie jaar ook weer meedoen. Omdat het team van vorig jaar dit niet gelukt was, was het belangrijk dat minimaal deze score dit jaar of volgend jaar neergezet werd. Gebeurt dit niet dan mag je aan aantal jaar niet deelnemen aan de Shell Eco-marathon.
Donderdag hebben we opnieuw een testrit gemaakt en het ging erg goed. Bij de eerste wedstrijd was de uitslag net onder de 2000km/l. Iedereen was best opgelucht omdat er nog een aantal verbeterpunten waren en de 1 op 2000 er zeker in moest zitten. Nadat de verbeterpunten waren aangepakt zijn we opnieuw gaan rijden. Wat niemand eigenlijk verwachte was dat we best ver boven die 1 op 2000 uitkwamen. De uitslag was 2170 km/l.
Het Nederlands record stond op 2282 km/l en was behaald door de TU Delft in 2008. Omdat we steeds beter gingen presteren besloten we om een poging te doen om dit record te overschrijden. Vrijdag reden we weer een wedstrijd en wat niemand ooit had verwacht gebeurde: we pakte het Nederlands record! Het nieuwe Nederlands record staat op 2321km/l. Voor ons was het niet mogelijk om voor het wereldrecord te gaan en we hoopten dat we in de top 10 konden blijven.
Zaterdag was de laatste wedstrijddag. Omdat veel teams zich nog moesten kwalificeren zou het een stuk drukker op de baan worden. Een betere score neerzetten was alleen mogelijk als we op een zo goed als leeg circuit zouden rijden. Dit komt omdat als je remt je net zo goed kan stoppen met je poging. Er gaat dan zoveel energie verloren dat een goede score er niet meer in zit. Daarom hebben we besloten geen nieuwe recordpoging te doen en af te wachten hoe de TU Delft zou rijden. Ze hadden nog geen kwalificatiescore neergezet, maar de kans bestond dat als ze zouden rijden dat ze ons record zouden overtreffen. Gelukkig hebben ze hun race wel uitgereden, ze zaten aan hun derde jaar, maar ze kwamen niet in de buurt van het record. Ze hebben uiteindelijk 1 op 1698 km/l.
Het was een week met een prestatie die we van te voren niet hadden durven te voorspellen. Het was een geweldige week en hopelijk is het team van volgend jaar in staat om ons record te overtreffen en te behouden.
Gertjan Ordeman
Beste buurtgenoten…
Samen met een gemotiveerde groep van 10 leerlingen van het Da Vinci College ga ik de Alpe d’HuZes fietsen. Dit grote fiets project wordt jaarlijks georganiseerd voor de bestrijding van kanker. Het doel is om als team of als individu Alpe d’Huez zes keer op de fiets te beklimmen. Om mee te mogen doen, moet er een groot bedrag aan sponsorgeld worden opgehaald dat in zijn geheel naar de kankerstichting gaat.
Het project Alpe d’HuZes is voor het eerst op 06-06-2006 gehouden. Destijds werd er door een kleine groep deelnemers meegedaan. Deze deelnemers hebben allemaal geprobeerd Alpe d’Huez zes keer te bedwingen, een bijzonder zware opgave die niet door iedereen gehaald kon worden. Sinds 2006 is het project uitgegroeid tot een van de grootste projecten van Nederland. Elk jaar weet de organisatie meer deelnemers te trekken. Het unieke aan dit project is overigens dat 100 procent van het opgehaalde bedrag naar de stichting gaat, iets wat bijna uniek genoemd mag worden.
Op het Da Vinci college bestaat het keuzevak BSM (Bewegen Sport en Maatschappij). Bij dit vak gaat het niet alleen om het sporten zelf, maar ook om de relatie van sport met de maatschappij. Een goed voorbeeld is dit project, waarbij we via de fietssport een bijdrage hopen te leveren aan een serieus maatschappelijk probleem. Alpe d’HuZes is door ons gekozen omdat al het geld dat we ophalen ook daadwerkelijk naar het bestrijden van kanker gaat. Veel van ons worden in het dagelijks leven geconfronteerd met kanker. Aan ons de taak om 20.000 euro op te halen, het streefbedrag voor elk team dat meedoet. We zullen het lang niet allemaal redden om zes keer de berg te bestijgen, maar we zullen niet snel opgeven. Het idee dat we op deze manier kunnen helpen een buitengewoon vervelende ziekte te bestrijden, vinden wij geweldig.
Met dit project hopen wij ons steentje te kunnen bijdragen aan het bestrijden van doodsoorzaak nummer één van Nederland. U kunt daarbij een heel belangrijke ondersteunende rol spelen en wij zullen zeker uw ondersteuning waarderen. Mijn vraag is of u ons team zou willen steunen en sponsoren met ons project. 20.000 euro Is een hoop geld, maar met uw hulp moet het lukken. De sporters, maar vooral ook alle kankerpatiënten zullen u dankbaar zijn. Ik zou u graag willen door verwijzen naar de site: http://tyurl.org/YK7Bcb. Dit is onze persoonlijke actiesite, hier kunt u meer zien over ons team en het doel, ook kunt u via deze site geld doneren. Ook raad ik u zeker aan om ons promotiefilmpje te bekijken: http://www.youtube.com/watch?v=g3SM3UOi7yo.
Als u vragen heeft kunt u mij gerust bellen of e-mailen.
Met vriendelijke groet,
Gertjan Ordeman
Tel.nr. 0299 431042 e-mail: gertjan_1994@hotmail.com
En de andere deelnemers van het Da Vinci team (5vwo BSM)
Luuk, Naomi, Merel, Jari, Stefan, Bart, Levi, Jim en Joost
Nieuws!!: Onze buurtgenoot Gertjan Ordeman heeft tijdens het evenement Alpe d’HuZes vier keer de Alpe d’Huez beklommen! Een prestatie om trots op te zijn!
Martine Ordeman in Nieuw-Zeeland,
Inmiddels zitten we, Han (Steenman) en ik, hier alweer ruim 2 maanden. De tijd gaat heel snel. We zijn hier voor een half jaar en lopen allebei stage voor onze opleiding. Han werkt als monteur in grondverzet machines bij Cable Price. Dit bedrijf dealt in Hitachi, John Deere en Scania. Er komen allerlei machines voorbij en wat mij vooral opvalt, is dat het groot is! Door de verschillende aardbevingen die hier de afgelopen jaren zijn geweest, zijn er behoorlijk veel gebouwen onbruikbaar geworden en het centrum van Christchurch is zelfs helemaal onbegaanbaar. Hierdoor is er veel werk in deze sector en Cable Price repareert en verkoopt veel van deze ‘heavy machinery’.
Zelf loop ik stage bij Lincoln University, dat is een agrarische universiteit vergelijkbaar met Wageningen, waar ik studeer. Mijn opleiding heet Applied Animal Science (in het Nederlands valt dit onder dier- en veehouderij) en daarvoor loop ik nu 20 weken stage. Ik doe mee in onderzoek dat vooral te maken heeft met voeding en vertering bij koeien en schapen. Ik heb een schapen ‘trial’ onder mijn hoede waarbij we de methaan uitstoot gaan meten bij het voeren van verschillende diëten. Het uiteindelijke doel is om er achter te komen of de methaan uitstoot minder is bij het voeren van bijvoorbeeld voederbiet of visolie, in vergelijking met een basis rantsoen van hooi.
We wonen bij Theo Sneek in huis, voor de insiders van de buurt; dit is een zoon van Joke van Beusekom die opgegroeid is aan de Zuiderweg in het huis waar nu fam. Hooijberg woont. Theo woont op 25 minuten rijden van Christchurch af en het is ongeveer een uur rijden naar onze stage plekken in Christchurch en Lincoln.
Theo en zijn broer Martin (neven van Han) hebben hier een melkveehouderij, zij zijn hier share-milkers. Dit betekent dat zij eigenaars zijn van de koeien, maar niet van het land en de gebouwen. Ze hebben twee bedrijfslocaties met in totaal zo’n 1600 koeien. Het is leuk om te zien hoe het ‘boeren’ hier gaat, voor hoeverre je het boeren kan noemen want de betekenis is hier anders dan in Nederland. Koeien zijn hier jaar-rond buiten en het rantsoen is (bijna alleen) vers gras. Behalve wat geplette gerst en melasse tijdens het melken kent men hier geen krachtvoer.
Afgelopen weekend zijn we twee nachtjes naar Westport gegaan, een dorp aan de west kust van het zuidereiland. Ook hier zitten weer Nederlander(s), het lijkt wel of je ze overal tegenkomt. Wij hebben geslapen bij een motel dat gerund wordt door Theo Groot en zijn vrouw Kyra. Hij is een broer van René Groot dus het leek ons leuk om daar eens te gaan slapen. Hij is vijftien jaar geleden vertrokken uit Nederland.
Na onze stages hebben we nog een aantal weken over voor we weer terug komen naar Nederland, om Nieuw Zeeland verder te bekijken. Hopelijk is het weer dan nog goed, want in tegenstelling tot in Nederland, is het hier nu herfst en geen lente. Momenteel hebben we gelukkig nog prachtig weer.
Met de Beemster 400 jaar feestweek zijn we weer terug!
Groetjes, Martine Ordeman